Kijk jij wel eens naar Herman den Blijker? Gordon Ramsey? Ik wel. Niet altijd hoor, want dan word je gek. Al dat opgefokte gedoe en voor-geproduceerde camerawerk, pfff. Maar in de basis zou iedere ondernemer af en toe naar de horeca moeten kijken.

Want welk tent draait er nu goed? En welke niet?

Als ik ’s avonds door de stad rij, zie je meteen waar het druk is en waar niet. Niet alleen de kwaliteitszaken. Ook een uitgebreid grand-café zit vol. En het wokrestaurant met zijn chocoladefontein en onbeperkte buffet. Drie uitersten qua prijs en qua beleving. Hun website doet er niet zoveel toe. Aan tafel moeten ze het waarmaken.  Je weet als klant precies wat je mag verwachten. En als dat plaatje klopt, dan is het goed. Of het nu goedkoop of niet is.

Dat stelt wel eisen aan de ondernemer, de restauranthouder.
Deze ondernemers moeten als geen ander duidelijk maken wie en wat ze zijn.

Degene die van ‘alles een beetje’ zijn, vallen door de mand.

Je herkent die straten in de binnenstad wel, waar de zaken zitten die eigenlijk elk jaar en soms elk half jaar een ander interieur hebben, en een nieuwe eigenaar.
Geen idee wat het nu weer is geworden, maar je ziet wel: er zit weer geen kop als je er ’s avonds om acht uur langs loopt.

Elders zit het wel vol.
In dat nieuwe zaakje met al dat gedoe over hun Green Egg. Het héét zelfs zo. Of dat tapas-restaurant… je verbaast je dat dat blijkbaar nog altijd hip is. Een pannenkoekenschip? Hoe houden ze dat eigenlijk draaiende? Als je eens toevallig binnenloopt op een zaterdagmiddag, dan zie je waarom: ze zitten stampvol en voor vanavond kun je niet meer reserveren.

Wat doen deze ondernemers goed?

Ze kiezen!

Als ze dat nog niet gedaan hebben, dan worden ze er door Herman Blijker of Gordon Ramsey wel even fijntjes aan herinnerd dat ze moeten kiezen.
In de menukaart. In de aankleding van het interieur. In de uitstraling van het personeel.

En dat vind ik dus zo heerlijk aan zulke programma’s! Want wat je ziet, is al die weerstand en dat ge-ja-maar. En je weet dat de regie dat ook zo in beeld brengt – maar toch -gaandeweg zie je die omslag. En het mooie is: alles wat ze dan aanpakken, is zo logisch. Zoveel beter ook. Dat zie jij als leek zelfs.

Dus wat is nou de clou van dit verhaal?

Volgens mij werkt het in alle branches zoals in de horeca. Je kunt elke tent opstarten, en van alles wat doen. Maar veel ondernemers redden het niet in die eerste drie jaar. In het gewone bedrijfsleven red je het soms nog wat langer. Ook zonder vetpot kun je er lang van eten.

En wanneer wordt het een succes?

Als je uitgesproken bent in je aanbod.

Als je de prijs durft te vragen om kwaliteit te bieden. Als je wéét waarin je bijzonder bent, en zorgt dat de mensen bij je komen die dát weten, en dáár dus ook voor kiezen.

Zodat je steeds beter wordt in dat ene.

Zodat je steeds meer aanbevelingen krijgt.

En zodat niemand meer twijfel heeft of ze naar je toe willen.

Hun vraag is alleen: wanneer heb jij een tafeltje voor ze vrij?

Geen call to action dit keer. Maar je mag er gerust eens over nadenken of jij duidelijk en specifiek genoeg bent op je website.