Hand op de knip? Kom nou!

Ik hoor het zoveel mensen zeggen: het is Corona tijd, mensen houden de hand op de knip.

Is dat echt zo? Of is het wat jij ziet?

Ik zie andere dingen namelijk. En ik hou mezelf ook anderen dingen voor. Ik rammelde er even snel een blog uit. In de hoop je te inspireren, te motiveren en vooral te voorkomen dat je laat meetrekken door die verlammende stemmetjes die zeggen dat er toch niets aan te doen is…

 

Stel jezelf maar eens de vraag als jij concludeert dat mensen de hand op de knip houden: is dit waar?

En de tweede vraag? Zou dat logisch zijn, of verklaarbaar?

Bijvoorbeeld bij de stellen: veel mensen houden de hand op de knip, ivm de Corona.

Mwah… logisch? Mensen met een uitkering? Die merken hier helemaal niets van.

Mensen met een baan? Die krijgen gewoon doorbetaald.

Ambtenaren die thuis zitten? Ze werken even hard, maar blijken aanzienlijk meer tijd aan LinkedIn te besteden.

 

Mensen geven geen geld aan zichzelf uit…

Nou? Persoonlijke hobby’s? Mensen blijken zich suf te kopen aan tekencursussen, mooie stiften en bijzondere boekjes. Ze lezen meer, puzzelen meer. Hebben minder reistijd en dus meer tijd voor zichzelf. Kijk alleen al naar de bouwmarkten. Al sinds week 1. En het gaat maar door!

Sporten? De sportschool is dicht ja. Maar sinds wanneer is fitness de nr 1 sport van Nederland? Voetballers zijn al weken hardlopers om hun conditie op pijl te houden. Miljoenen mensen zijn gaan wandelen. Jonge stelletjes zie ik samen fietsen, zelfs zónder smartphone in hun hand. Schaatsers staan op de skeelers. Ruiters trainen door.

Ik zag vorige week een bericht van een sportfotograaf, paardensport. Haar werk ligt plat, want: geen wedstrijden. En ze verkocht juist actiefoto’s van ruiters op concours, en schreef artikelen voor de krant. De ruiters rijden geen wedstrijden, nee….

En ik denk: Precies!! Ze rijden geen wedstrijden!

Dat betekent: geen startgeld, geen extra kleding, geen dure koffie en broodjes hamburger, geen benzine. Ze houden dus geld O-V-E-R. En ze hebben tijd over. Ik zie menig Facebookbericht van ruiters die hun omheining strak getrokken hebben. Gras gemaaid tot in de vergeten hoekjes. Likje verf op de staldeur.
Hoe groot zou de respons zijn als jij als fotograaf aanbiedt om bij hen op stal, in plaats van op concours, die mooie foto te maken? Zodat de stalhond ook een foto krijgt. En de veulens van dit jaar ook. Leuk voor later, als er een internationale ruiter op rondrijdt en de fokker kan zeggen: kijk, dit veulen werd precies in de Corona-tijd geboren, ik weet het nog precies.

Mijn schoonheidsspecialiste draait nu weer overuren, maar verkocht in de afgelopen weken boost-setjes voor je huid…. Precies op maat voor jouw huidtype. Geen vetpot, wel werk. En ze hield met iedereen zoveel contact dat op haar eerste berichtje: ik ga weer open.. direct haar online afsprakensysteem vastliep, omdat iedereen tegelijk ging boeken.

En ondernemers die de hand op de knip houden?

De uitvoerende branche werkt door. De timmerman, de loodgieter, de installateur. Ze werken alleen met mondkapje en krijgen hun werkplanning doorgemaild zonder de verplichte vergadering elke ochtend op de zaak.

De dienstverleners hebben het moeilijk. Maar veel trainingen kunnen online. Eén op één kan op veilige afstand óf online. Ik doe zelf geen halve dag intake meer, maar twee sessies van twee uur. Lekker relaxed.

Ondernemers verdiepen zich in ondernemersvaardigheden die ze anders misschien hadden uitbesteedt. Of ze maken zich klaar voor de toekomst. Ik heb een volle agenda omdat mijn klanten juist inzien dat ze nu achterstallig onderhoud aan hun website moeten doen. Ik zie ondernemers hun vrijgekomen tijd investeren in het zelf maken van goede social mediaberichten voor de lange duur: en daar huren ze gerust een fotograaf voor in.

Ik spreek menig loopbaancoach die het smoordruk heeft. Omdat de wereld tot stilstand is gekomen, en daardoor veel werknemers ineens letterlijk afstand kunnen nemen van hun werk en zich afvragen: blijf ik nog 20 jaar dit werk doen?

Ik hoor mensen over Corona-kilo’s. Maar ik snap het niet. Want we werden toch dik van al die taartjes van jarige collega’s? En van de snacks bij het benzinestation op de hongerige file naar huis? We kunnen nu toch lopen en fietsen zoveel als we willen, want ja, ook die fietsenhandel heeft gouden tijden?! Ik dacht in het begin serieus dat ze bedoelden dat we afvallen.. die Corona kilo’s. Alle kans om een gezonde lunch te maken als je thuiswerkt. Minder vaak naar de supermarkt dus minder koekjes bij de kassa. En nóg een guilty pleasure van mezelf: het kliekje van gisteravond als lunch, dan krijg je automatisch extra groente binnen.

Ik wil geen vingertje opheffen, zeker niet. Maar ik ben wel van mening dat je in deze tijd als ondernemer genoeg kunt doen om je bedrijf te verstevigen. Nu offline wegvalt, wordt online des te belangrijker. Nu uiterlijke schijn wordt doorgeprikt, gaat het om inhoud. Nu er krapte ontstaan, is het des te belangrijker dat jij kunt laten zien waarin jij onderscheidend bent.

Niks is gemakkelijker dan nu in de zon gaan zitten en roepen dat iedereen de hand op de knip houdt. Wat denk je dat die andere mensen doen in dat zonnetje? Die bestellen een bikini bij Zalando. Of dacht je echt dat die koeriers rondrijden met lege auto’s en net doen alsof ze zo druk zijn dat Bol.com niet meer de volgende dag kan bezorgen?